Ząb zatrzymany to ząb, który nie wyłonił się prawidłowo w łuku zębowym. Może być częściowo pokryty dziąsłem lub kością, albo pozostać całkowicie ukryty w obrębie łuku szczęki lub żuchwy. Najczęściej problem dotyczy zębów mądrości, ale zatrzymać mogą się także kły i inne zęby stałe. Decyzja o operacyjnym usunięciu zęba zatrzymanego jest podejmowana ze względów profilaktycznych lub leczniczych, gdy ząb zatrzymany może prowadzić do powikłań, takich jak torbiel, infekcja, uszkodzenie sąsiednich zębów lub może przeszkadzać w ortodontycznym ustawieniu zębów. Operacyjne usunięcie zębów zatrzymanych jest złożone i wymaga precyzji oraz doświadczenia chirurga stomatologicznego. Pomimo, że jest to zabieg często wykonywany, zawsze istnieje ryzyko powikłań, dlatego decyzję o takim zabiegu należy podjąć po dokładnej analizie stanu zdrowia pacjenta i ocenie rentgenowskiej.
Procedura operacyjna usunięcia zęba zatrzymanego
Operacyjne usunięcie zęba zatrzymanego, znane także jako ekstrakcja chirurgiczna, najczęściej przebiega pod miejscowym znieczuleniem, choć w niektórych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne lub śródżylne. Po podaniu znieczulenia i udzieleniu odpowiednich środków zabezpieczających, chirurg wykonuje nacięcie w dziąśle w celu uzyskania dostępu do zęba i otaczającej go tkanki kostnej. W razie potrzeby, aby ułatwić usunięcie, ząb może być dzielony na mniejsze części. Kolejny etap to właściwe usunięcie zęba, co może wymagać użycia różnych instrumentów, takich jak szczypce czy dłuta. Po ekstrakcji miejscę po zębie zostaje oczyszczone, a jeśli zachodzi konieczność, następuje zaszycie rany w celu umożliwienia prawidłowego gojenia. W niektórych przypadkach może być zastosowana także osłonka antybakteryjna oraz wszyte materiały kolagenowe, mające wspomóc regenerację tkanki kostnej. Tego rodzaju zabieg wymaga od pacjenta specjalnej troski o higienę jamy ustnej oraz przestrzegania zaleceń otrzymanych od lekarza.
Pooperacyjne zalecenia i możliwe powikłania
Po operacyjnym usunięciu zęba zatrzymanego, kluczowe jest przestrzeganie zaleceń lekarza w celu uniknięcia komplikacji i wspomagania gojenia. Zaleca się stosowanie zimnych okładów na policzek w celu zminimalizowania obrzęku, a także przyjmowanie przepisanych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Ważne jest, aby w pierwszych dniach po zabiegu unikać gwałtownych płukania ust, spożywania gorących napojów i ciężkostrawnej żywności. Konieczna może być zmiana diety na miękką lub płynną. Należy również ograniczyć aktywność fizyczną, która mogłaby nasilić krwawienie. Pełny proces gojenia może trwać kilka tygodni, a czasami nawet miesięcy, w zależności od złożoności zabiegu i indywidualnych cech organizmu pacjenta. Do potencjalnych powikłań należą: krwawienia, infekcje, obrzęki, trudności w otwieraniu ust lub uszkodzenie nerwów. W przypadku wystąpienia którychkolwiek z tych objawów, zaleca się niezwłoczny kontakt z dentystą lub chirurgiem stomatologicznym.
